به گزارش تارا نیوز/ زهره رزمی آذر؛ رسانه امروز بیش از هر زمان دیگر به نیرویی اثرگذار در شکل‌دهی به سبک زندگی مردم تبدیل شده است. از پوشش و گفتار تا نوع تغذیه، خرید، تفریح و حتی روابط خانوادگی، بخش بزرگی از انتخاب‌های فردی زیر سایه روایت‌هایی شکل می‌گیرد که رسانه‌ها تولید و توزیع می‌کنند؛ روایت‌هایی که گاه با ارزش‌های ملی و دینی جامعه همراه‌اند و گاه در جهت تضعیف آن‌ها عمل می‌کنند.

رسانه‌های نو و شبکه‌های اجتماعی این تغییر را سرعت داده‌اند. سبک زندگی اکنون نتیجه آموزش مدرسه یا تربیت خانواده نیست؛ کاربر هر روز در معرض سیلی از تصاویر، صداها و پیام‌هایی است که ارزش‌های تازه می‌سازند، هنجارها را بازتعریف می‌کنند و اولویت‌های فکری را دگرگون می‌سازند. در چنین فضایی، طبیعی است که مصرف‌گرایی، سطحی‌نگری یا عادی‌سازی رفتارهای ناسازگار با فرهنگ ایرانی اسلامی به‌تدریج گسترش یابد.

اما در این میان، نقش زن فقط یک نقش حاشیه‌ای نیست. زن امروز نه یک مخاطب منفعل، بلکه محور مدیریت زندگی رسانه‌ای خانواده است. انتخاب‌هایی که او برای فرزندان و محیط خانه انجام می‌دهد، حساسیتش نسبت به پیام‌های مخفی رسانه‌ای و قدرت تشخیصش میان محتواهای سالم و ناسالم، عملاً تعیین‌کننده مسیر فرهنگی خانواده است. زن آگاه، خانواده را در برابر موج الگوهای بی‌ریشه مقاوم می‌کند؛ زن بی‌تفاوت، ناخواسته مسیر نفوذ کلیشه‌ها را هموار می‌سازد.

با این حال، رسانه صرفاً تهدید نیست. اگر مسئولانه به کار گرفته شود، می‌تواند سکوی ارتقای سبک زندگی ایرانی اسلامی باشد. رسانه‌ای که مسئله‌محور، جذاب و همسو با نیازهای واقعی جامعه محتوا تولید کند، قادر است هویت، همبستگی و سلامت اجتماعی را تقویت کند.

در نهایت، انتخاب با ماست. رسانه می‌تواند الگوی زندگی بسازد یا کارخانه کلیشه‌سازی شود. زن می‌تواند محور آگاهی‌بخشی در خانواده باشد یا قربانی بازتولید همین کلیشه‌ها. آنچه سرنوشت این دو مسیر را تعیین می‌کند، تنها میزان سواد رسانه‌ای، حساسیت فرهنگی و آگاهی ما نسبت به روایت‌هایی است که هر روز وارد خانه‌هایمان می‌شوند.