به گزارش تارا نیوز، زهره رزمی آذر؛

رسانه‌ها آینه جامعه‌اند؛ اما گاهی این آینه تنها بخشی از واقعیت را بازتاب می‌دهد و صدای گروهی خاص را بلندتر از بقیه منعکس می‌کند. وقتی رسانه در روایت خود از جامعه، تنها طبقه خاصی از افراد – چه از نظر اقتصادی، فرهنگی یا سیاسی – را برجسته کند، نه‌تنها از عدالت فاصله می‌گیرد، بلکه به بازتولید نابرابری و حذف تدریجی اقشار خاموش کمک می‌کند.

نمایش عادلانه اقشار مختلف جامعه، نه یک امتیاز رسانه‌ای، بلکه یک مسئولیت جدی است. کارگران، معلولان، زنان، روستاییان، اقلیت‌ها و حاشیه‌نشینان نیز بخشی از تصویر واقعی جامعه‌اند و حضور آنان در روایت‌های رسانه‌ای، اعتماد عمومی را افزایش داده و رسانه را به رسانه‌ای مردمی تبدیل می‌کند.

در جهانی که رسانه‌ها نقشی فراتر از اطلاع‌رسانی یافته‌اند، حذف یا کم‌نمایی گروه‌های کمتر دیده‌شده، به معنای نادیده گرفتن بخشی از حقیقت است. حقیقتی که اگر بازتاب نیابد، بی‌اعتمادی، شکاف اجتماعی و احساس بی‌هویتی را در پی خواهد داشت.