اعلامیه جهانی حقوق بشر یک پیمان بین المللی است که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسیده است. این اعلامیه نتیجهٔ مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای اولین بار حقوقی را که تمام انسان ها مستحق آن هستند، بصورت جهانی بیان می دارد. اعلامیهٔ مذکور شامل ۳۰۰ ماده است که به تشریح دیدگاه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشرمی پردازد.

مفاد این اعلامیه حقوق بنیادین مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی ای را که تمامی ابنای بشر فارغ از هر ملیت،مذهب،نژاد و جنس باید ازآن برخوردار باشند رامشخص کرده است.

مهمترین اصل و پایه ی حقوق بشر “کرامت انسانی” است به طوری که در نخستین اصل اعلامیه ی مربوط به این روز نیز آمده است که” تمام افراد بشر آزاد زاده می شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابرند. ”

اما با وجود کشورهای مختلف، همچنان شاهد نقض آن در سراسر دنیا هستیم.

درامتدادحقوق انسانی وتحقق شعار سال ۲۰۱۷ که اختصاص به زمان خاصی ندارد: “برای برابری، عدالت و کرامت انسانی، ایستادگی کنیم”.

حقوق تطبیقی در جهان معاصر

آنچه که مسلم است این است که مدنی الطبع بودن انسان، پیام آور این مطلب است که تاثیر و تأثر جوامع انسانی را نمی توانیم نادیده بگیریم.خصوصاً وقتی تکنولوژی و پیشرفت فنی وجود دارد حاصلش جابجایی و مسافرت و شناخت کشورها از یکدیگر و موثر بودن بر یکدیگر و متأثر بودن از یکدیگر است. حقوق تطبیقی پیام آور تبادل افکار و اندیشه ها و عادت و آداب حقوقی است و این موضوع شامل حقوق عمومی هم می شود.واینکه دنیا پسامدرن را دهکده جهانی کوچک می نامند ازاین برداشتها وتاثیر وتاثر انسانها درهمه شئون زندگی افراد است.

به امید روزی که حقوق بشر نه در یک روز خلاصه شود و نه بدل به دکانی جهت رسیدن به منافع سیاسی اقتصادی شده و نه به واژه ای جهت تحمیق مردم توسط افراد و دولت ها تغییرماهیت دهد.