سوالی که در ذهن بسیاری از خانواده ها و حتی محققین دینی پیش آمده است این است که چرا جوانان ما در سال های اخیر دین گریز شده اند و یا سخن از دین به میان می آید به صورت علنی بی میلی و بی علاقگی از دین را مطرح می کنند.
البته این را هم بگویم انکارو بی میلی به دین به خاطر خود دین نمی باشد، بلکه به خاطر رفتارهای دیدن داران و مدعیان دینی و حتی سیاستمدارن
بر می گردد.
همچنین مشکلاتی چون فقر و تبعیض و نابرابری ها و مسایل سیاسی و اجتماعی نیز در دین گریزی بی تاثیر نبوده است.
در سال های اخیر مشکلات معیشتی و اقتصادی، فاصله اجتماعی بین طبقه دارا و ندار، تبعیض فقر و فساد و دل مشغولی های اقشار کم درآمد در خصوص مشکلات اقتصادی در تشدید این قضایا موثر است.

فساد اقتصادی برخی از مسئولین دولتی که مدعی دین و دینداری هستند جوانان ما را به دین بی اعتماد کرده است و این مسئله یکی از عامل های جدی است که باید به آن توجه کرد، چراکه همین جوانان در محافل و مجالس مذهبی به خصوص در مناسبت هایی چون شب قدر، دعای عرفه و … شرکت می کنند و این نشان دینداری آنها است و اینکه بی اعتمادی جوانان به دین به عملکرد دولتمردان ما بر می گردد.
انقلاب سال ۱۳۵۷ که با قیام قشرهای وسیع مردم ایران و به رهبری آیت الله روح الله خمینی در برابر رژیم ستم شاهی طاغوت به ثمر رسید، یکی از اهداف این قیام داشتن نظام جمهوری اسلامی بود و اینکه جامعه ایرانی سیاست و حکومت علوی را دنبال کند و با وجود همه دشواری ها و
مشکلات،هویت دینی خود را نگه دارد.

بعد از انقلاب این نظام در شرایطی قرار گرفت که جنگ تحمیلی در کشور حکمفرما شد و با مقاومت ۸ سال دفاع مقدس و ریختن خون جوانان این
مرز بوم، نظام جمهوری اسلامی نبایستی به این نقطه می رسید که جوانان نسل بعد از انقلاب دین گریز شوند. این برای هیچ جامعه ای که اینچنین
برای اهداف والای خود تلاش کرده اند قابل قبول نیست که جوانان هویت خود را از دست بدهند و به دولتمردان و اعتقادات خود بی اعتماد باشند.

جوانان دین گریز نیستند، بلکه دروغ گریزند

به راستی چه باید کرد؟ جوانانی که دنبال الگو گرفتن هستند، وقتی می بینند کسی که به عنوان منادی دین مطرح است خود دچار لغزش است
از اینرو لغزش الگو ی دینی، خطرناک ترین وضع برای نسل جوان است.

برای افرادی که دین و مذهب کاملا برایشان جا افتاده باشد، این مسائل مشکلاتی را ایجاد نمی کند، زیرا آنها می دانند که هر شخص ممکن است دچار خطا و اشتباه گردد و یا ممکن است هوای نفس بر شخص غالب شود و اعمالی را بر خلاف دین و مذهب مرتکب گردد. از اینرو، کارهای چنین فردی را به حساب دین او نمی گذارند. ولی جوانی که تازه می خواهد دین را انتخاب کند و بدان معتقد شده و به این وسیله از الگوهای مذهبی پیروی نماید، آن را به حساب دین گذاشته و چنین تصور می کند که تمام دین همین است.

توجه به تهاجم سازمان یافته فرهنگی دشمن

البته این را هم باید بگویم که نباید از تهاجم سازمان یافته فرهنگی دشمن نیزغافل باشیم ، چراکه نسل امروز در بین شبهات و شک و حیرت است و دین داری در این وضع بی شک سخت تر از قبل است، از سویی همین جوانان با مباحث مربوط به دین گریزی ، شبهات و تبلیغات سوء رسانه های ضد انقلاب و یا محافل روشنفکری معاند نیز مواجه هستند. همان دشمنانی که اسلام همیشه خطر بزرگی برای آنها بوده و با تبلیغات هنگفت سعی در ضربه زدن به اسلام را داشته اند.
در عصر حاضر شبکه های ماهواره ایی و شبکه های مجازی در این خصوص ساکت نبودند و با در دست گرفتن بهانه های مختلف از جمله مشکلات
اقتصادی کشور سعی داشتند به جوانان ما بقبولانند منزوی هستیم و نهضت جمهوری اسلامی ایران اسلامی نیست.
بخش عمده رفتارهای انکارگونه نسل جوان و گرایش های آنان به فرهنگ بیگانه به خاطر تبلیغات کاذب و دروغین درباره دین و القای شبهه در بین
جوانان سؤالات و شبهات زیادی به وجود آورده است که خود پاسخ قانع کننده ای نمی یابند، از دین گریزان شده، به فرهنگ بیگانه و غربی گرایش
پیدا می کنند و این جای تاسف است.
حال باید با فرهنگ سازی و جنگیدن در مقابل تبلیغات فرهنگ بیگانه که همان جنگ نرم است بسیار کوشید و حتی هزینه های بسیاری در این راه
صرف کرد چراکه بی اعتمادی جوانان به اعتقادات دینی و کشور در آینده تبعات بسیاری خواهد داشت. همانطور که نسل جوان ما بفکر گریز و فراراز
مملک هستند و این موضوع بی شک جامعه اسلامی ایران را با مشکل مواجه خواهد کرد.

در پایان دیدگاه مرحوم ایت الله مطهری دربارهء دین گریزی نسل جوان را به اختصار بازگو می کنیم.
۱- نبودن الگوی عملی در امر دین داری
۲- بیان غیر معقول برخی از مفاهیم دینی.
۳- نبودن عدالت اجتماعی در توزیع قدرت،ثروت و جز اینها.
۴- عدم توجه به نیازهای اساسی و اصیل نسل جوان همچون همسر،شغل،مسکن.
۵- افتادن تعارض و تضاد بین برخی از نیازهای آغازین نسل جوان و مسائل دینی(تقابل حق و تکلیف.
۶- بازیچه شدن دین در دست برخی از سیاست بازان برای منافع شخصی و یا گروهی.
۷- عدم برنامه ریزی صحیح فرهنگی برای نسل جوان.
۸- تهاجم برنامه ریزی شدهء فرهنگی دشمن های داخلی و خارجی جهت انحراف نسل جوان.
انتهای پیام/